16,17 en 18 januari

16 en 17 januari:  Te Urewera national park : bushcamp overnight

We vertrekken vanuit Roturua voor een reis naar Te Urewera. Dit park is voor een groot deel nog bewoond/ in bezit van de Maori’s en wij hebben een verblijf voor een nacht geboekt in een bushcamp. Van tevoren onderling discussie gehad of we dit moesten doen: overnachten in een tent bij de Maori’s. Voelt dit niet te veel als aapjes kijken?

Na de overnachting was onze conclusie eensluidend: goed dat we het gedaan hebben, hebben er behoorlijk wat van opgestoken en nee het is beslist geen aapjes kijken want een bezoek van ons is voor de groep een belangrijke inkomstenbron.

Het nationale park zelf is in het geheel niet toeristisch en wordt alleen bezocht door fervente wandelaars. Wij worden ontvangen door onze gastvrouw Hinewai en Tanewaka die in de leer is bij haar. We krijgen een begroeting in de leer van de Maori’s (neuzen tegen elkaar) en zijn de enige gasten in het kamp. Maximaal kunnen er 6 gasten ontvangen worden. Het gesprek dat we met onze gastvrouw hebben is hoogst interessant en boeiend. Wij krijgen inzicht in de gebruiken van de Maori’s en haar visie op de positie van deze oorspronkelijke bewoners in NZ. De positie van de extended family is belangrijk en de gemeenschapszin is er een belangrijk onderdeel van. De familiebanden in stand houden is van belang evenals de achtergrond waar je vandaan komt. Hinewai is een bijzonder slimme tante die de business graag verder wil uitbreiden gekoppeld bv ook aan paardrijden (gebeurt veel), vissen en jagen. Door de kleinschaligheid wil zij graag een niche in de toeristenmarkt opvullen: basic verblijf met de bovenvermelde activiteiten in de ongerepte natuur.

Basic is het zeker: de tent is prima maar door de regen die met flarden op ons tentdoek komt slapen we niet al te veel. S’ochtends werkt de douche niet (water is op) en wij gaan verderop in haar huis douchen wat een leuke extra ritje oplevert op een soort quad en een inkijk in haar woning en family house. De ongemakken mogen de pret niet drukken; door de gastvrijheid voel je je hier prima thuis. Na het ontbijt worden we door de guide John opgehaald voor het planten van 3 inheemse bomen die een onderdeel vormen van ons programma en de heraanplant van het rainforrest. Daarna  een wandeling door het inheemse bos met uitleg over de verschillende soorten. Met John rijden we door zijn village waar hij het verhaal vertelt van de armoede en werkloosheid (90% van de in totaal 80 bewoners) nadat de bosbouw in het gebied is beeindigd. Voor de Maori is het leven in NZ na de kolonisatie niet gemakkelijk mede gezien de deels ook zelf gekozen isolatie en het vasthouden aan het belang van het gebied waar je thuishoort.

In de middag rijden we door naar Tauranga om bij te komen in een B&B die qua luxe, stijl, ligging alles overtreft wat we tot nu toe hebben gehad. Groter contrast is nauwelijks denkbaar op een dag.

18 januari : Tauranga – Whitianga in de Coromandel

Regen en nog eens regen begeleidt onze reis vandaag. Dit hebben we nog niet eerder mee gemaakt in NZ terwijl we in een gebied zitten met een normaal voor deze tijd subtropisch klimaat. Ook hier is het weer af en toe van slag. We verlaten ons luxe onderkomen en maken een tussenstop bij Waihi en de Kahangaraka gorge: een spectaculaire ex-goldmine gebied in een gorge gelegen waar je een prachtige wandeling kunt maken van 4 uur. Wij doen een korte wandeling van een 1 uur door de kloof met daarin in de 18e eeuw aangelegde tunnels en rotspaden die de goudmijnen ontsluiten. Dit smaakt naar meer maar helaas staat het weer niet toe om de tocht uit te breiden.

Daarna doorrijden naar Whitianga in de Coromandel. Bij aankomst vermoeden we een prachtig gelegen plaatsje maar door de lage bewolking zien we er niet veel van. We hebben voor de laatste 4 nachten een fraai appartementje geboekt direct gelegen aan een baai. Nu maar afwachten of het daarbij bestelde weer de komende dagen er ook bij geleverd wordt.