Collingwood en Cape Farewell

3 januari: van Kaikoura naar Collingwood Golden Bay

Vandaag reizen we naar het Abel Tasman park en de Golden Bay in het uiterste Noordoosten van het Zuidereiland. In totaal 400 kilometer over een meestal bochtige en heuvelachtig parcours met behoorlijke hoogteverschillen. We zijn - met een aantal uitzichtspunten, korte wandelingen bij Picton, de Sounds en de Springs-  in totaal bijna 10 uur onderweg.

Enigszins getraind op de smalle wegen gaat dit nu redelijk goed.

Voor de senior en natuurlijk ook de overige reizigers is het goed te weten dat het aantal public toilets een geruststellend fenomeen is in NZ. Nog nooit langs de route zoveel (schone) openbare toiletten tegengekomen als hier, in alle dorpjes, bij uitzichtpunten, soms zo maar langs een mountainbike track in de natuur: het kan niet op. Daarnaast geldt voor de wandelroutes dat zij uiterst goed gedocumenteerd  aan gegeven staan maar dat op de routes rustplekken met zitbanken ontbreken – en volgens mij bewust -  ook de afvalbakken  bij de uitzichtspunten en de autostops: briljant bedacht want iedereen zorgt er voor dat hij zijn afval mee neemt en dat er geen sprake is van uitpuilende afvalbakken en dus zwerfvuil.. Ik ben nog nergens ook maar iets van afval op straat of elders tegen gekomen: de grootse natuur hier dwingt schijnbaar respect af.

Het plan voor de komende dagen is om een aantal wandelingen te maken, eventueel in combinatie met kayak of boottocht. We zitten in een accommodatie met prachtig uitzicht op de Golden Bay in een nu nog lekker zonnetje. De weersvoorspellingen zijn echter ongunstig voor de komende dagen dat we hier zijn. 

4 januari : Collingwood : Abel Tasman National Park, Golden Bay

Vandaag in het noordelijkste dorpje van het Zuidereieland; Collingwood. Het dorpje straalt ook oprecht het “einde van de wereld” gevoel uit: een verzameling van shops en cafe’s die erg alto aan doen, toeristisch maar ook weer niet.

In de ochtend gaan we naar het noordelijkst puntje van het Zuidereiland Cape Farewell  en Wharariki beach gelegen bij Puponga (nog 25 km noordelijker dan Collingwood): alleen al voor de naamgeving reis je naar deze bestemmingen toe. De omgeving is er weer geheel anders als elders langs de kust: zeer ongerept en van een grote schoonheid, een beetje de schotse hooglanden. Inmiddels is het echter ook gaan regenen, dus de wandeltocht over de hills schiet er bij in en zullen we vanuit de folder moeten beleven. We rijden daarna via ons B&B naar Takaka gelegen aan de noordpunt van het Abel Tasman National Park: we bezoeken daar the grove scenic reserve en de Wainui falls. Ook hier valt weer op hoe hobbitachtig de begroeiing is die we tijdens de wandeling tegenkomen.

We ontmoeten hier een NZ- lander die in 1952 is geemigreerd vanuit Utrecht, toen wonende in de zeven steegjes. Spreekt nog vloeiend Nederlands en is geinteresseerd hoe het in ons land en Utrecht is ook al geeft hij aan dat NZ zijn echte thuisland is geworden en er verder geen binding meer is.

Als we s’avonds weer terug komen begint het buiten te gieten: benieuwd hoe het morgen zal zijn.

5 januari : Collingwood; regen en coastal walk van Milnthorpe park naar Collingwood

Een stevige depressie ligt boven noorder- en deel zuider eiland. Heeft de hele nacht geregend en in de ochtend bepalen we wat te doen: de oorspronkelijk geplande coastal walk in het Abel Tasman park komt te vervallen gezien het weer, dus plan B wordt een kleine variant van een rainforest Milnthorpe park over de beach terug naar Collingwood. We worden door de eigenaar van Zatori daar afgezet. De wandeling is ongeveer 8 km maar niet zonder uitdagingen:  aangezien het rond het middaguur vloed wordt moeten we er voor zorgen dat we voor die tijd over het strand Collingwood bereiken: dat lukt het eerst deel van het parcours goed maar het tweede deel worden we toch verrast door een soort springtij die er voor zorgt dat het water hoger komt dan normaal: dus het wordt toch nog klauteren over rotsen en door struikgewas om Collingwood te bereiken. Best avontuurlijk en bij terugkomst blijkt de verbindingsweg waarover we terug moeten ook onder water te staan. Blijft staan dat een wandeling langs de kust heel fraai is met de nodige zeevogels.

In de middag houden we siesta en kunnen we terugkijken op de eerste 3 weken NZ Zuidereiland en bij deze at random nog de volgende wetenswaardigheden:

-       Even wat reisgidsgegevens: Op het Zuidereiland leven 1 miljoen mensen op een oppervlakte van 4 x Nederland. Hiervan wonen meer dan de helft in de grote steden Christchurch en Dunedin, Nelson. Dus het is behoorlijk dun bevolkt en eigenijk bepaalt het toerisme het overheersende verkeersbeeld .

Overigens is Nieuw Zeeland zowel in zijn langgerekte vorm als grootte goed te vergelijken met Italie. Dit geeft enig gevoel bij de te overbruggen afstanden.

-       De infrastructuur en wegen zijn op zich prima maar ooit aangelegd op een wijze dat de wegen het landschap volgen, grote bruggen of tunnels etc zijn er niet. De wegen zijn gemaakt zijn op een breedte van 5 a 6 meter. Dit betekent dat dit over het algemeen goed gaat omdat het aantal weggebruikers niet heel groot is. Echter in de drukke delen bij Queenstown, De gletschers en Abel Tasmanpark is het wel uitkijken mede door het soms eindeloze zeer bochtige parcours.

-       De weg van A naar B gaat veelal via heel wat andere letters van het alfabet. De beste route uitzoeken is een kunst op zich. Wij hebben straks als we naar het Noorder eiland gaan 3600 kilometer in 3 weken tijd afgelegd. De beste reisdag afstand is 250 kilometer. Over deze afstand doe je ongeveer 4 uur en als je ook nog een programma wilt doen aan bv wandelingen /stads/ dorpsbezoek etc. dan vormt dit een mooie reisdag. Wij hadden er een aantal reisdagen in van rond de 400 kilometer, ook prima maar dan moet je wel beperken onderweg in wat je wel kunt bezoeken en wat niet.

-       Nog wat andere weetjes:

-       Roken:  niet doen, ongezond is het zo wie zo maar in NZ ook nog eens voor je portemonnee. Een pakje kost hier € 18. Dus een verstokte roker moet daar minstens 2 krantenwijken extra voor doen om dit te bekostigen en dat is in NZ geen pretje.
Overigens zag ik ergens in een winkel in een dorp hoe een sigarettentransactie in zijn werk gaat: de sigaretten zitten achter slot en grendel in een kastje: de klant vraagt hiernaar en de winkelbediende ontsluit het kastje en met gedempte stem wordt tot de levering van de sigaretten over gegaan alsof het hier gaat om de verkoop van illegale porno. Die arme rokers toch. De andere kant van de medaille is dat je een reis hier naar toe ook kunt gebruiken om te stoppen met roken.

-       Suicide: We hoorden een spotje op de radio waarin een vrouw met een stem alsof ze een wasmiddel aanprijst, ingaat op dit thema: zoek hulp, maak het bespreekbaar en let op de kenmerken. Het blijkt dat de Nieuw Zeeland by far het hoogste percentage zelfmoorden kent in de moderne wereld, in ieder geval 2x zoveel als de rates in Amerika. Het is nog naarstig zoeken naar verklaringen maar voor de toerist is dit alles in dit wonderschone land bijna niet te verklaren.

-       The dutch zijn hier best wel populair ook al omdat veel van de voorouders afkomstig zijn uit Nederland. Verder hoor je niets over Rutte en niet veel over de EU maar des te meer over de VS en het nieuws in Zuid Oost Azie. De nederlandse darters zijn de meest bekende sporters in NZ.